تفاوت ترس و اضطراب

اضطراب, به منزله بخشی از زندگی هر انسان، در همه افراد، در حد متوسط وجود دارد، در این حد به عنوان یک پاسخ سازش یافته تلقی می شود (استورا، ترجمه دادستان، ۱۳۷۷). 

در متون روانشناسی، اضطراب, با معانی گوناگون به کار رفته است، به طور کلی اضطراب, بیانگر حالت هیجانی نامطلوبی است که محصول فشار و کشمکش های روانی افراد می باشد و مشخصه بارز آن ترس و بیم از وقوع حوادث آینده است.

چنانچه این ترس و تشویش مبهم و پراکنده بوده و وابسته به چیز معینی نباشد و یا به صورت افراطی در آید آن را اضطراب, نوروتیک گویند (استار، ۱۹۹۰). از علائم جسمانی اضطراب, می توان تشدید ضربان قلب، دل درد، سفتی عضلات و عرق کردن را نام برد(شفیع آبادی، ۱۳۹۰). 

ترس از آسیب های احتمالی و واکنش های عاطفی ناخوشایند را اضطراب, مـی نـامیم (بـک، ترجمـه قرچه داغی، ۱۳۸۰). اضطراب یـک پدیـده پیچیـده ای اسـت کـه از آن گریـزی نیسـت و فکـر را مشغول می کند، اضطراب پاسخی ضروری به استرس است و فرد را بـه هنگـام مواجهه با خطر برای فعالیت و کنش آماده می کند. در مواقع بسیاری، چنـین پاسـخی عقلانـی و حتی حیاتی است.

به هنگام وجود خطر یا استرس واقعی، بدن از طریق رهاسازی آدرنالین، خـود را برای کنش آماده می سازد و احساسات بدنی اضطراب آشکار می شود. گرچه در این مواقع، پاسخ استرس می تواند عملکرد جسمی و روانی را تسهیل کند، ولی هرگاه از حد معینـی فراتـر رود، در این واکنش ها اختلال ایجاد می کند.

برای مثال هرگاه آدرنالین باعـث شـود تـا خـون بیشـتری بـه عضلات برسد، تنش عضلانی افزایش می یابد، تنفس و ضربان قلب شدت می گیرد و بـرای تنظـیم دما و خنک شدن بدن تعریق افزایش می یابد، بدن خود را کاملاً برای گریز و یا جنگیدن آمـاده می کنـد (کنرلی،ترجمه مبینی،۱۳۸۲).

تعریف کردن ترس و اضطراب دشوار است و هرگز درباره این کـه ایـن دو هیجـان چگونـه از هـم متمایر می شوند، توافق کامل وجود نداشته است. از لحاظ تاریخی، رایج ترین روش متمـایز کـردن ترس از اضطراب این بوده که آیا منبع آشکار و واضح خطر کـه اغلـب افـراد آن را واقعـی بداننـد وجود دارد یا نه.

در صورتی که منبع خطر آشکار باشد، هیجان تجربه شده، ترس نامیده می شـود (مثل، من از مارها می ترسم.) اما در مورد اضطراب، غالباً نمی توانیم مشخص کنیم خطر چیست (مثل، من در مورد سلامتی والدین خود مضطربم).

از لحاظ شهودی، به نظر می رسد که اضطراب بـه صـورت حالـت درونـی ناخوشـایندی تجربـه می شود که طی آن پیش بینی می کنیم اتفاق وحشـتناکی روی خواهـد داد کـه کـاملاً از شـرایط واقعی ما قابل پـیش بینـی نیسـت (بـارلو۲۰۰۲، ترجمـه سیدمحمدی،۱۳۸۷).

در مورد کودکان تا وقتی که ترس ها خیلی شدید نباشد، اغلب کودکان به نحو سازنده ای با آنهـا کنار می آیند و از راهبردهای تنظیم هیجانی که در اواسـط کـودکی پـرورش مـی یابنـد، اسـتفاده می کنند. در نتیجه، ترس ها با افزایش سن کاهش می یابند (برک، ترجمه سید محمدی).

تعداد بازدید : ۵۳