امام علی(ع) هنگام افطار چه دعایی می کردند؟

روزه ماه مبارک رمضان از جمله اعمالی است که بر انسان ها واجب شد, اما وجوب این امر محبتی از جانب خداوند برای تزکیه, رشد و ارتقای انسان هاست حال برای افطار و باز کردن این روزه نیز اهل بیت ع توصیه ها و سفارشاتی بیان کردند که در ادامه به روایتی از امام صادق ع به نقل از پیامبر اکرم ص خطاب به امیرالمومنین ع اشاره می کنیم

یا ابا الحسن! ماه رمضان به ما روی آورده است. قبل از افطار دعا کن؛ چراکه جبرئیل نزد من آمد و گفت: «ای محمد! هر کس در ماه رمضان قبل از افطار، این گونه دعا کند، خدای متعال این دعای او را مستجاب و روزه و نمازش را قبول می کند، و 10 دعا [ی دیگر او را نیز] مستجاب می کند، گناه او را می آمرزد، غم و غصه اش را از بین می برد، گرفتاری هایش را بر طرف و حاجات او را برآورده می کند، او را به مطلوبش می رساند، عملش را همراه با اعمال پیامبران و صدّیقان بالا می برد و در روز قیامت، چهره اش از ماه شب چهارده درخشان تر است.

گفتم: «ای جبرئیل! آن دعا چیست؟» گفت: بگو:

متن دعا:

اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ، وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ، وَ رَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ، وَ رَبَّ الشَّفْعِ الْکَبِیرِ، وَ النُّورِ الْعَزِیزِ، وَ رَبَّ التَّوْراهِٔ وَ الْإنْجِیلِ وَ الزَّبُورِ، وَ الْفُرْقانِ الْعَظِیمِ.

أَنْتَ إِلهُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ إِلهُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا إِلهَ فِیهِما غَیْرُکَ، وَ أَنْتَ جَبَّارُ مَنْ فِی السَّمواتِ وَ جَبَّارُ مَنْ فِی الْأَرْضِ لا جَبَّارَ فِیهِما غَیْرُکَ، أَنْتَ مَلِکُ مَنْ فِی السَّمواتِ، وَ مَلِکُ مَنْ فِی الْأَرْضِ، لا مَلِکَ فِیهِما غَیْرُکَ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْکَبِیرِ، وَ نُورِ وَجْهِکَ الْمُنِیرِ، وَ بِمُلْکِکَ الْقَدِیمِ.

یا حَیُّ یا قَیُّومُ، یا حَیُّ یا قَیُّومُ یا حَیُّ یا قَیُّومُ، أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَ بِهِ‏ کُلُّ شَیْ‏ءٍ، وَ بِاسْمِکَ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ السَّمواتُ وَ الْأَرْضُ، وَ بِاسْمِکَ الَّذِی صَلُحَ بِهِ الْأَوَّلُونَ، وَ بِهِ یَصْلُحُ الآخِرُونَ.

یا حَیّاً قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ، وَ یا حَیّاً بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ، وَ یا حَیُّ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی، وَ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی یُسْراً وَ فَرَجاً قَرِیباً، وَ ثَبِّتْنِی عَلی‏ دِینِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَلی‏ هُدی‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ عَلی‏ سُنَّهٍٔ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ.

وَ اجْعَلْ عَمَلِی فِی الْمَرْفُوعِ الْمُتَقَبَّلِ، وَ هَبْ لِی کَما وَهَبْتَ لأَوْلِیائِکَ وَ أَهْلِ طاعَتِکَ، فَانِّی مُؤْمِنٌ بِکَ، وَ مُتَوَکِّلٌ عَلَیْکَ، مُنِیبٌ إِلَیْکَ، مَعَ مَصِیری إِلَیْکَ، وَ تَجْمَعُ لِی وَ لِأَهْلِی وَ لِوَلَدِی الْخَیْرَ کُلَّهُ، وَ تَصْرِفُ عَنِّی وَ عَنْ وَلَدِی وَ أَهْلِی الشَّرَّ کُلَّهُ.

أَنْتَ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ بَدِیعُ السَّمواتِ وَ الْأَرْضِ، تُعْطِی الْخَیْرَ مَنْ تَشاءُ، وَ تَصْرِفُهُ عَمَّنْ تَشاءُ، فَامْنُنْ عَلَیَّ بِرَحْمَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

ترجمه دعا:

خدایا! ای پروردگار روشنی بزرگ و ای پروردگار تخت بلند، و ای پروردگار دریای پر میان، و ای پروردگار شفع، بزرگ و نور ارجمند، و ای پروردگار تورات و انجیل و زبور و قرآن عظیم، توئی معبود هر کس که در آسمانها است و معبود هر کس که در زمین است، و جز تو معبودی در میان آنها نیست، و توئی قاهر و مسلط بر هر که در آسمان ها و هر که در زمین است، و جز تو قاهری در میان آنها نیست، و تویی پادشاهی در هر کس که در آسمان هاست و پادشاه هر که در زمین است و جز تو پادشاهی در میان آنها نیست، از تو می خواهم به حق نام بزرگت و بنور ذات بزرگوارت، و عظمت و پادشاهی دیرینه ‏ات، ای زنده و ای پاینده، ای زنده و ای پاینده، ای زنده و ای پاینده. و از تو می خواهم به حق آن نامت که هر چیز بدان پرتو گرفت، و بدان نامت که آسمان ها و زمین بدان روشن گشت، و بدان نامت که پیشینیان بدان شایستگی یافتند و پسینیان بدان شایسته شوند، ای زنده پیش از هر زنده، و ای زنده پس از هر زنده، معبودی جز تو نیست، درود فرست بر محمد و خاندان محمد و بیامرز گناهان مرا، و در کار من آسانی و گشایشی نزدیک مقرر فرما، و مرا بر دین محمد و خاندان محمد و بر هدایت محمد و خاندان محمد و بر سنت (و روش) محمد و خاندان محمد که درود بر او و آنان باد پا بر جا و ثابت قدم بدار، و عمل و کردار مرا در فراز جایگاه پذیرفته قرار ده، و به من ببخشای چنانچه بدوستان و فرمانبردارانت بخشودی زیرا که من به تو ایمان دارم و بر تو توکل کنم، و بدرگاه تو انابه کنم با اینکه (می دانم) باز گشتم به سوی تو است، هر آنچه خیر و خوبی است (از تو خواهم که) همه را برای من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم گرد آوری، و هر آنچه بدی است همه را از من و پدر و مادر و خاندان و فرزندانم بازگردانی، و تویی مهر پیشه و نعمت بخش، پدید آرنده آسمان ها و زمین، عطا فرمایی خیر (و خوبی) را به هر که خواهی، و بگردانی آن را از هر که خواهی، پس به مهر و رحمت خویش بر من منت بگذار ای مهربانترین مهربانان.

اقبال الاعمال سید بن طاووس، ج1، ص114 / صحیفه علویه، متن‏فارسی، ص 220