چه عکس هایی را از کودکانمان در شبکه های اجتماعی منتشر نکنیم؟

ساخت وبلاگ
چه عکس هایی را از کودکانمان در شبکه های اجتماعی منتشر نکنیم

از زمانی که کودک چشم باز می کند, مادر یا پدر با گوشی موبایل بالای سر او ایستاده اند و با یک چشم مسلح جزیی ترین اتفاقات روزانه کودک را ضبط می کنند این ماجرا هر روز از صبح تا شب تکرار می شود در مکتوب زیر به به بررسی آسیب های اجتماعی انتشار این عکس ها به زندگی کودکانمان پرداخته ایم در ادامه بیشتر بخوانید

کودک نخستین تجربه دندان درآوردن، نخستین گام برداشتن، نخستین تجربه استخر رفتن، آفتاب گرفتن، مهمانی رفتن، حمام رفتن، از پوشک گرفته شدن و بسیاری تجربیات دیگر از این قبیل را نه تنها با فامیل بلکه گاه با هزاران فالورر که هیچ آشنایی با آنها ندارد، در میان می گذارد. پدر و مادر در پی این تصویربرداری و اشتراک گذاری بیشتر از قبل موردتوجه قرار می گیرند و کودک روزبه روز از داشتن حریم خصوصی محروم تر می شود. تصور کنید همان کودکی که جزیی ترین تجربه های روزانه اش به لطف پدر و مادر در صفحات مجازی پخش شده است، در آینده بخواهد مسئولیت اجتماعی مهمی را برعهده گیرد، آیا این تصاویر پخش شده می تواند بر آینده شغلی او تاثیر منفی بگذارد؟ آیا کودک یا کودکانی همانند او از پخش شدن خصوصی ترین تجربیات زندگی شان در فضای مجازی راضی هستند؟ آیا این کودکان نباید اجازه تصمیم گیری برای اندازه حریم شخصی شان را داشته باشند.

آدم ها در زندگی خود حریم هایی دارند که تنها افراد خاصی را به آن راه می دهند. این حریم های متفاوت در بین افراد مختلف با فرهنگ، جنس و نژاد مختلف متفاوت است و این حریم در افراد مختلف دارای دامنه های متفاوت است. برخی معتقدند حریم شخصی همانند یک حباب فرضی است که همه افراد اجازه واردشدن به آن را ندارند و در صورت ورود افراد متفاوت به این حریم، حباب می ترکد و دیگر حریم شخصی معنا و مفهوم خود را از دست می دهد. شاید به جرأت بتوان گفت که در همه جوامع حریم شخصی از اهمیت بالایی برخوردار است و در قوانین کشورهای مختلف به کرات به موضوع حریم خصوصی و شخصی اشاره شده است.

در موضوع حریم خصوصی آنچه اهمیت دارد، تصمیم فرد برای داشتن یک حریم و حد و حدود شخصی برای خود است، اما در رابطه با موضوع حریم شخصی کودکان عدم آگاهی آنان از این نوع حریم و نیز عدم درک و تصمیم گیری آنان برای حفظ این حریم توسط دیگران مورد توجه است. در نخستین گام باید والدین خود را ملزم به رعایت حریم کودکان خود کنند و در گام دوم این مفهوم را از زمانی که کودک قادر به درک درست این موضوع می شود، به او آموزش دهند. متاسفانه بسیاری از والدین به فرزند خود به عنوان جزیی از وجود خود نگاه می کنند و چون سرپرستی او را برعهده دارند به سختی می توانند کودک را فردی مستقل در نظر گیرند، در نتیجه حقوق و حریم او را رعایت نمی کنند.

موضوع حریم شخصی کودکان بسیار گسترده است. موضوعی که در ابتدا باید کودک را نسبت به آن آگاه کرد اما آنچه در سال های اخیر مورد توجه بسیاری از روان شناسان و جامعه شناسان قرار گرفته است، حریم شخصی کودکان در فضای مجازی است. کودکانی که ابتدایی ترین تجربیات زندگی خود را به لطف اینترنت در اختیار هزاران و گاه میلیون ها کاربر اینترنتی قرار می دهند. کودکانی که فیلم ها و عکس هایشان در موبایل های افراد غریبه دست به دست می شود، کودکانی که قادر به دفاع از حقوق خود نیستند و این امر باعث می شود در این زمینه مظلوم واقع شوند و حق شان پایمال شود. رعایت حریم خصوصی در فضای مجازی به خودی خود بسیار دشوار و گاه غیرقابل کنترل است، حال در این فضای ناامن و غیرقابل کنترل انتشار تصاویر کودکان چه عواقبی را برای آنان و خانواده هایشان به دنبال خواهد داشت.

چندی پیش مطالعه ای در ایالات متحده انجام گرفت که نتایج آن بیانگر این است که از بین ٢هزار والدینی که در این مطالعه شرکت کردند، ٦٣درصد از آنها از فیس بوک استفاده می کنند که ٩٧درصد بیان کردند عکس های فرزندشان را در فضای مجازی ارسال می کنند و ٤٦درصد از آنها روزانه از فرزندان شان فیلم به اشتراک می گذارند. بسیاری از آنها هدف شان از ارسال عکس و فیلم از کودکان شان را اشتراک گذاری رشد و توسعه فرزندان شان با والدین دیگر بیان کرده اند، به عبارتی میل به نشان دادن پیشرفت فرزند در زندگی موجب می شود والدین به انتشار جزیی ترین اتفاقات روزانه در زندگی فرزند خود تمایل داشته باشند. اما متاسفانه نتایج این پژوهش نشان می دهد تنها یک چهارم از والدین برای پیشگیری از سوءاستفاده به بخش تنظیمات شبکه های اجتماعی مراجعه می کنند تا فقط دوستان و آشنایان شان بتوانند این تصاویر را مشاهده کنند و بقیه والدین یا از این تنظیمات آگاهی ندارند یا معتقدند انتشار این تصاویر نمی تواند خطری برای فرزندان آنها به همراه داشته باشد. تحقیق دیگری در انگلستان نشان می دهد که والدین معمولی به طور میانگین هزارعکس از کودکان خود را قبل از پنج سالگی در فضای مجازی به اشتراک می گذارند که از این بین بیش از نیمی از این عکس ها در فیس بوک ارسال می شوند، درحالی که باقی مانده ها در توییتر، اینستاگرام و سایر سایت ها ارسال می شوند. همچنین تقریبا یک پنجم از والدین هیچ اطلاعی از تنظیمات حریم خصوصی ندارند و کمتر از نیمی از والدین مورد بررسی حتی نمی دانند که عکس های کودکان شان اغلب حاوی اطلاعاتی درباره مکانی است که عکس در آن گرفته شده است.

سیما حقیقی، روانشناس کودک می گوید: «ذات فضای مجازی با پنهان بودن و پنهان ماندن در دنیایی از اطلاعات مخفی گره خورده است، فردی در آن سر دنیا پشت دستگاه رایانه خود نشسته یا گوشی و تبلت خود را در دست گرفته و با دیگری ناشناس در این سر دنیا آشنا می شود و آگاهانه اطلاعات درست و نادرستی در اختیار طرف مقابل می گذارد. خود را پسر معرفی می کند یا فردی اروپایی اما دختری است از چند محله آن طرف تر. این گونه است که فضای مجازی فرصت آزمودن صحت و سقم گفتار و رفتار دیگری را از ما می گیرد و ما را در ورطه ای از هزاران سوال گرفتار می کند. اما در همین دنیای پر سوال و غیرشفاف عده ای پیدا می شوند که اطلاعات واقعی و حقیقی فرزندان شان را بی کم وکاست در اختیار دیگران می گذارند بی آن که کودک از این همه مورد اقبال قرار گرفتن آگاهی داشته باشد و این امر چیزی نیست جز تجاوز به حریم شخصی کودک».

حقیقی معتقد است: «پخش کردن عکس و فیلم های کودکان در فضای مجازی و نشان دادن نخستین تجربیات آنها به همراه اشتباهات و سرزنش ها گاه سبب می شود کودکان با دیدن این عکس ها و فیلم ها در آینده احساس حقارت کنند. بسیاری از ما با دیدن فیلم هایی از چند سال قبل در جمع اقوام و دوستان احساس خجالت می کنیم، حال تصور کنید این تصاویر به دفعات زیاد در بین افراد ناشناس پخش شود، این امر نه تنها احساس مثبت و خوبی در کودک ایجاد نمی کند، بلکه کودک در رابطه با این موضوع والدین خود را مقصر می داند. بسیاری از پدر و مادرها تصاویر فرزندان شان را به قصد افزایش دنبال کننده در فضای مجازی و کسب درآمد پخش می کنند که اگر این پخش شدن تصاویر با منافع مادی همراه باشد، کودک علاوه بر احساس حقارت، احساس مورد سوءاستفاده قرار گرفتن نیز پیدا خواهد کرد. گاه مشهورشدن کودکان در فضای مجازی موجب می شود آنها فشار روحی زیادی را تحمل کنند، چراکه شهرت به خودی خود برای بسیاری از افراد حتی افراد بالغ نیز دارای فشار روانی زیاد و غیرقابل تحمل است. این که فرد بتواند برای خود حریم شخصی مشخصی تعریف کند، کار سختی است، چون دیدگاه افراد با هم متفاوت است و شاید آن چیزی که برای ما جزو حریم شخصی است برای فرزند ما یا نسل آینده موضوعی عمومی باشد. چون بچه ها قادر به تصمیم گیری در این زمینه نیستند بهتر است والدین تا زمانی که فرزندان شان قدرت تصمیم گیری در رابطه با این موضوع را پیدا نکرده اند، عموم مسائل را برای آنها به صورت شخصی حفظ کنند.» او می افزاید: «پدر و مادر با رعایت ضوابط خاص و توجه به حریم خصوصی کودکان می توانند تصاویر آنها را در فضای مجازی با دوستان خود به اشتراک بگذارند. اما بهتر است پنج نوع عکس را هیچ وقت از کودکان خود پخش نکنند.

این تصاویر عبارتند از:

١: زمانی که کودک درحال فعالیت خطرناک است

گاهی اوقات والدین برای ثبت تصاویر کودک خود از دنیای واقعی غافل می شوند. بارها اتفاق افتاده کودک روی یک میز بلند نشسته و درحال شیطنت است و پدر یا مادر بی توجه به خطری که کودک را تهدید می کند در فکر عکس گرفتن از کودک است، در حقیقت تلاش برای ثبت این نوع تصاویر، کودک را در موقعیت خطر قرار می دهد که شاید عواقب غیرقابل جبرانی در انتظار او باشد.

٢: زمانی که کودک احساس حقارت و ضعف می کند

عکس ها و فیلم هایی که در آن کودک احساس ناتوانی می کند یا با اسامی مستعار احمقانه خطاب می شود را هرگز در فضای مجازی و موازی به اشتراک نگذارید. ثبت این خاطرات و در موقعیت بدتر، انتشار این تصاویر کودک را در آینده نزدیک دچار افسردگی، حقارت و عصبی بودن می کند.

٣: تصاویر از پوشک گرفتن کودک، دستشویی رفتن و حمام کردن

توجه داشته باشید، تصاویری که شما به صورت آنلاین انتشار می دهید ممکن است برای همیشه در کامپیوتر، موبایل یا تبلت دیگران ذخیره شود و در آینده افراد زیادی می توانند از این طریق کودک شما را مورد تمسخر یا سوءاستفاده قرار دهند. در حقیقت افراد می توانند از اطلاعات شما برای اهداف متفاوت و غیر از آنچه درنظر گرفته شده استفاده کنند.

٤: خودداری از انتشار تصاویر گروهی

اگر تصمیم گرفتید عکس های دسته جمعی فرزندان خود در پارک، مدرسه یا مهدکودک را به صورت آنلاین به اشتراک بگذارید، عالی است اما در نظر داشته باشید که همه والدین از این کار احساس رضایت نمی کنند و قبل از انتشار این تصاویر از والدین کودکان دیگر اجازه بگیرید.

٥: خودداری از انتشار جزییات زندگی کودک

هرگز عکس ها و تصاویر کودک خود با ذکر نام و نام خانوادگی کامل، آدرس محل زندگی و موقعیتی که کودک در آن زندگی می کند منتشر نکنید.

بهتر است تا جایی که می توانید و برای شما مقدور است از انتشار تصاویر کودکان خود در فضاهای مجازی خودداری کنید و درصورت انتشار به بخش تنظیمات شبکه های اجتماعی آگاهی پیدا کنید و مطمئن شوید که فقط دوستان و آشنایان به این تصاویر دسترسی داشته باشند و در غیراین صورت از انتشار جزییات زندگی کودک و تصاویری که می تواند آینده کودک شما را تحت الشعاع قرار دهد، خودداری کنید.»

مقالات بروز کشوری...
ما را در سایت مقالات بروز کشوری دنبال می کنید

برچسب : کودکانمان,اجتماعی,منتشر,نکنیم؟, نویسنده : محمد رضا جوادیان maghale بازدید : 166 تاريخ : چهارشنبه 15 شهريور 1396 ساعت: 2:27

خبرنامه