اعیاد شعبانیه چیست | نیمه شعبان چیست

اعیاد شعبانیه چیست شعبان هشتمین ماه قمری است و پر است از عید و ولادت و بزرگداشت میلاد چند تن از امامان بزرگوارمان در این ماه قرار دارد ولادت امام حسین, ولادت ابوالفضل العباس, ولادت امام سجاد, ولادت حضرت علی اکبر و در نهایت ولادت امام زمان در نیمه شعبان در این ماه قرار دارد

اعیاد ماه شعبان ; هشتمین ماه از ماه های قمری است که دردل خود وقایع بسیار مبارکی دارد ; ولادت با سعادت چندتن از امامان وبزرگان دین اسلام دراین ماه رخ داده واین ماه را به ماهی خوش یمن برای مسلمانان بدل کرده است ; ولادت امام حسین(ع)،که به شرف دفاع و ایستادگی این بزرگوار از حق و حقانیت این روز را روز پاسدار می نامند ؛

۳۱ فروردین میلاد با سعادت امام حسین (ع)

۱ اردیبهشت ولادت ابوالفضل العباس علیه السلام و روز جانباز[ ۴ شعبان ]

۲ اردیبهشت ولادت امام زین العابدین علیه السلام [ ۵ شعبان ]

۸ اردیبهشت ولادت علی اکبر علیه السلام و روز جوان [ ١١ شعبان ]

۱۲ اردیبهشت ولادت حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه و جشن نیمه شعبان [ ١٥ شعبان ]

ولادت با سعادت حضرت ابوالفضل عباس ، علی اکبر و امام مهدی (عج)

ولادت با سعادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) ; که به افتخار رشادت های ایشان درحماسه عاشورا این روز را روز جانباز می نامند ؛ همین طور ولادت حضرت علی اکبر(ع) ; جوان مومن و با اراده دشت کربلا که این روز را نیز به نام ایشان روز جوان نامیده ; درآخر مهم ترین ومعنوی ترین روز دراین ماه یعنی نیمه شعبان و روز ولادت امام مهدی(عج) که درود وسلام خدا براو باد ; این ماه عزیز به نام این عزیزان مزین شده وبرای هرمسلمانی این ماه بهترین وشادترین ماه به یمن تاریخ ولادت این عزیزان است

“پاسدار، نماد آزادگی”

درمیان ما شاید امام حسین(ع) به نوعی برای ما شیعیان جایگاه دیگری داشته باشند ; امامی که برای خداوند و دین اسلام ازخود وخانواده ویارانش گذشت وبا دادن جانشان ; درس بزرگی به تمام تاریخ دادند ؛ درسی که درآن هرچیزی را می توان آموخت ; اول از همه حق را ؛ که باحق است که باطل شناخته می شود و حق برابر است با خدا ; و دوم خداپرستی بی حدی را که در وجود این عزیز است.

امام حسین(ع) دراحقاق فضیلت ها کوشید و برای زنده نگه داشتن شریعت اسلام که از قرآن کریم وپیامبر بزرگ اسلام(ص)آموخته بود ; به پا خاست وبا جهل زمانه مبارزه کرد واسلام را از پرتگاهی که به سمت نابودی بود نجات داد ; درغیر این صورت اسلام که حکومت و رهبری آن به دست بنی امیه ظالم و ویران گر افتاده بود ; باظاهرومفهومی که اکنون دارد، مغایرت داشت.

درسی که از امام حسین می آموزیم: “اهمیت به نماز،آن هم اول وقت.”

نماز حالتی از پذیرش بززگی خداست، حالتی از تواضع است،حالتی از دانستن جایگاه خود دربرابر خداوحالتی از سپاس است ; این نماز که مارا از بدی ها وامی دارد وبه سمت خوبی ها می کشاند ; اولین دقدقه امام حسین (ع) بود ودرجایی که آتش جنگ بین حق وباطل شعله ور بود ; امام عزم نمازکردند تا فریضه واحب خود را ادا کند و راه وهدف خود را به دشمن نشان دهد ; امام حسین از نیکی ودرستی سرشاربودند.اما گویی عزت و شرفمندی این بزرگ وایستادگی شان دربرابر ظلم ونادرستی وبه معنی کامل کلمه آزادگی شان ازهر صفت ایشان بارزتراست ; این امام مقتدر، ومدافع حق و حقانیت در ۳ شعبان سال ۴، در مدینه به دنیا آمدند ودر ۱۰محرم ۶۱ در واقعه عاشورا به شهادت رسیدند.

“جانباز،وفادار به اعتقاداست نه جان”

اعتقاد به خداوند وبعدازآن پیامبران وامامان رکن اساسی اسلام است ; زیرا بعدازیکتاپرستی پیروی از کسی که درخدا پرستی نمونه باشد تکلیف الهی ماست وبه ایمان واعتقاد ما کمک کرده و راه مارا هم چون چراغی روشن کرده ودرستی را نشان می دهد ; به اصطلاح ولایت مدار بودن و پیروی از امام وظیفه ما و کمک کار ما درخداپرستی است ; نمونه آشکار و عالی مرتبه درولایت مداری را می توان حضرت ابولفضل(ع) دانست ؛ کسی که در پذیرش امام خود یگانه بود.

عباس بن علی برادر امام حسین(ع) ، وفادارترین یار ایشان بودند. زمانی که درنبرد حق علیه باطل لازم به فداکاری وگذشتن از خود بود،حضرت ابوالفضل(ع)نه تنها درکنار ایشان حضور داشتند ; بلکه غیرت مندانه از اسلام، امام وخاندانشان محافظت کردند وتاآخرین لحظه وتا آخرین قطره خون برای خفظ حریم حرم از هر تلاشی فرو گذار نکردند.

ایثار و فداکاری حضرت عباس برای تمام غیرت مندان و ایثارگران تاریخ الگویی ست که با آن راه خود را شناخته و در این راه مقدس ادامه مسیر می دهند؛ آنان که با جان، بازی می کنند به یقین هدفی بالاتراز زنده ماندن دارند ; و کم نیستند انسان هایی که در همین آب وخاک با ذکر و نام حضرت ابوالفضل برای حفظ وطن وناموس ; به رسم عباس جانباز میهن شدند.

ولادت این کوه غیرت و وفا و دریای شجاعت و ایثار در ماه شعبان و در کنار ولادت امام حسین(ع) ; مظهر آزادگی و عزت اتفاقی نیکو و مبارک است ; وبرماست تا این روزهای مقدس را با یادو نام این بزرگواران به جشن و سروری توام با معرفت و تفکر بپردازیم وبا ولایت مداری وایستادگی دربرابر دشمن پیرو راهشان باشیم.

ولادت حضرت مهدی (عج)

ولادت حضرت مهدی صاحب الزمان ( ع ) در شب جمعه ، نیمه شعبان سال ۲۵۵یا ۲۵۶ هجری بوده است . پس از اینکه دو قرن و اندی از هجرت پیامبر ( ص ) گذشت ، و امامت به امام دهم حضرت هادی ( ع ) و امام یازدهم حضرت عسکری ( ع ) رسید ، کم کم در بین فرمانروایان و دستگاه حکومت جبار ، نگرانی هایی پدید آمد . علت آن اخبار و احادیثی بود که در آنها نقل شده بود : از امام حسن عسکری ( ع ) فرزندی تولد خواهد یافت که تخت و کاخ جباران و ستمگران را واژگون خواهد کرد و عدل و داد را جانشین ظلم و ستم ستمگران خواهد نمود.